Selamun Aleykum.
Ben kücükken cok asi bir cocukmusum.
Büyüyünce asiligim az da olsa iyilesti.
Yeni insanlar taniyip yeni iliskilere girdim.
Yeni arkadaslar edindim ve onlari kendime degerli kildim.
Öyle ki ne zaman bir tartisma ciksa,
bir anlasamamazlik olsa,
ufak da olsa bir kavga etsek,
ilk arayan ben oldum.
Hakli dahi olsam olsun dedim özür diledim.
Dedim ya onlar benim icin degerli insanlardi
ve ben onlari hic yoktan sebeplerden kaybetmek istemedim.
Özür dilemek benim icin önemli birsey ama gurur yapmam.
Ben asla özür dilemem, o gelsin benim ayagima demem.
Gel zaman git zaman.
Ben yine ayni insan.
Yorulmusum. Milletin arkadasindan kosmaktan yipranmisim.
Onlarin gönlünü almak icin yaptigim ufak tefek seylerden tükenmisim.
(Su an radyoda Sezen Aksu- Sari Odalar caliyor)
Böyle yapmakla karsimdaki hicbir zaman hatasini bilemedi.
Hic özür dilemedi.
Ve hep gönül koydu.
Ben pesinden kostum herkesin.
Benden buraya kadar.
Bundan sonra özür de dilemem,
gönül de koymam.
Rabia :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yazarsan okurum.