Okuyor musun burayi?
Kime yaziyorum ki sahi?
Cok sacma.
Anneler günüydü ya,
benim de iki yavrum var.
Allah bagislasin.
Zeyd ve Amine.
Ellerinden öperler.
Görsen ikisi de bana benziyor.
Amine henüz dört aylik. Zeyd üc yasinda.
Seviyorum ayaklarina yatip hirpaliyor Amineyi.
Zeyd konusmayi yeni ögrendi. Bi duysan ne kelimeler ne cümleler.
Güler misin aglar misin.
Günüm onlarla geciyor iste.
Üstüne birde temizlik, camasir, yemek derken aksam oluyor.
Beni merak edecek olursan,
Sahi merak ediyor musun hic ya?
Yani mesela aklina geliyor muyum böyle olmadik zamanlarda felan?
Neyse iste ben nasilsim; buruk.
Kirgin, kizgin, öfkeli, ve en cokta yorgun.
Hayir en cok sefkate ihtiyacim var.
Sarilinmaya.
Sarmalanmaya.
Iki hos kelam duymaya.
Bunlarin hepsine.
Birkac sene daha beklersem Zeyd ve Amine bunlari halleder diye düsünüyorum.
Ama yine de bir yanim hep eksik kalacak hissi var icimde.
Öyle iste.
Hosca kal.
Anne.
