Kendimi hasta bir yazar gibi hissediyorum.
Bu satirlar migdemi bulandiriyor.
Beynim benden bagimsiz bir yasam icinde
ve ben sevgimin beni günden güne nasil tükettigini seyrediyorum.
Sevdigim adamin gözlerine baktigimda o anlamsiz ifade bitiriyor beni.
O pismanlik ve vicdan azabi.
O hic emin olamayacagim sözcükler.
Sahi ne istiyor bu adam benden?
Neden yanimda sanki?
Rabia :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yazarsan okurum.